Als iemand te jong wordt geconfronteerd met een ziekte die geen toekomst meer biedt, ben je verslagen. Je probeert, in ons geval, je dochter bij te staan. Als ze ook nog geen partner heeft, maar gelukkig wel een hechte vriendengroep en wij als ouders ook in staat zijn enige bijstand te verlenen, wordt het toch steeds moeilijker om te waken, om deskundige 24 uurs hulp te bieden. Man, wat is een hospice dan een zegen. Zeker het hospice Groninger Gasthuis die alles doet voor haar gasten. Onze dochter Elly is gast geweest in dit hospice. En weet u wat nog een super positieve bijkomstigheid was: Elly haar lieve hondje. Haar huisarts van de praktijk Ossenmarkt heeft meerdere hospices afgebeld, maar een hond meenemen kan een last zijn voor de overige gasten. Helder. Maar de mensen van het Groninger Gasthuis zeiden tegen dr. Schweigmann, we willen het wel proberen. Was het eenvoudig? Nee! Ging het wel eens mis? Ja. Haar hondje wilde Elly tot en met beschermen. Eén van de helpers is zelfs een keer gebeten door Charlie (het hondje). Ook is één van de gasten is een keer op een nacht wakker geworden door het blaffen van Charlie. Charlie wilde, net als iedereen in Groningen, op Elly passen. Je mocht Elly eigenlijk niet aanraken als zij je niet kende! Aan de mevrouw die wakker werd is de situatie uitgelegd. Een foto van Charlie werd haar getoond, haar antwoord? Charlie moet vooral blijven. Wat een hulp van de vele vrijwilligers, super. Op het laatst werd er door een nachtverpleegkundige 2 bedden bij Elly op de kamer geplaatst. Daarvoor moeten de tafel en stoelen worden verwijderd. In der eentje heeft deze mevrouw dat voor elkaar gebokst. Nee, we hoefden niet te helpen, ga maar een kopje koffie halen beneden. Wij konden bij onze kind blijven tot zij in onze aanwezigheid de strijd definitief moest staken. Maar het vervolg is ook voortreffelijk geregeld, de uitvaartorganisatie gebeld, de verzorging door deze prima organisatie Memorum was perfect. Zeker, ook de hartsvriendin van Elly, Christina mocht helpen het laatste verzorgen. Het opbaren mocht in het Gasthuis, bij het latere vertrek naar het crematorium werd stijlvol afscheid genomen. We weten de namen niet allemaal meer, wel Annalies en Esmée, maar iedereen die hier een bijdrage aan heeft geleverd: super bedankt. En dat geldt ook voor mevr. Speelman van Memorum. Toen Elly opgebaard op haar kamer lag ging ik met Charlie naar boven. Ik zette Charlie bij Elly op het bed, zij liep over de buik van Elly naar voren, legde haar kopje op de gevouwen handen van Elly. Bleef een tijdje naar haar kijken, draaide zich om, ik pakte haar van het bed en het was klaar. Ook Charlie heeft afscheid kunnen nemen! Dit alles was allemaal hier mogelijk! Onvergetelijk. Nogmaals heel hartelijk dank.
Ons jonge zusje Hetty is op 6april 2023 in het Hospice opgenomen, ze was toen al erg ziek. Bij jullie knapte ze zienderogen op, voor zover dat kon. Dit was allemaal te danken aan de geweldige, liefdevolle en professionele zorg van de vrijwilligers en de thuiszorg. Een beter sterfbed was niet mogelijk geweest. Ze heeft nog veel bezoek ontvangen, gelachen en gehuild in haar "droomhuis aan het water", zoals ze het zelf noemde. Voor mij als zus was het fijn om in het Gasthuis te komen, altijd welkom, koffie en een luisterend oor. Op 11 april, 1 dag voor haar 55ste verjaardag is Hetty overleden. We gaan haar natuurlijk vreselijk missen, maar we kunnen terugkijken op een liefdevolle laatste periode van haar leven. Dat we het afscheid ook in het Hospice hebben mogen doen was bijzonder intiem en in de geest van Hetty, onze Paradijsvogel. We hebben ons erg gesteund gevoeld in deze hartverwarmende omgeving en Hetty had het zeker erg mooi gevonden. Bedankt dat we dit samen met jullie konden doen! Eugenie
Onze vader heeft een verblijf van 8 week in het gasthuis gehad . Het was een fijne , warme laatste fase. We kijken er met een zeer goed gevoel op terug . De vrijwilligers hebben alles wat in hun macht ligt gedaan voor onze vader . Ook werden wij erg liefdevol begeleid en opgevangen tijdens de laatste dagen van onze vader ... Heel erg bedankt ..deze laatste fase was erg waardevol op deze manier Liefs fam Limberger
Ik weet het nog zo goed, het was maandag. Daar waren ze, het ambulance personeel. Mama werd opgehaald en ineens kwam dat besef, ze komt nooit meer thuis. Het was een intens en emotioneel moment voor ons allemaal, het ambulance personeel zorgde er gelukkig voor dat dat moment fijn en soepel verliep. Kunnen we nog wat voor je meenemen werd er aan mij gevraagd. Uuhhhmmm, kortsluiting ontstond. Ik pakte de spullen die mama graag bij haar wilde houden, haar tas en eigen kussens voor de reis. De ambulance vertrok en ik bleef achter om de laatste spullen in de pakken en het huis schoon en netjes achter te laten. Eindelijk was het zover, de boel was netjes en alle spullen stonden klaar in de auto. 48 uur geen slaap en weinig gegeten, we stapten in de auto. Al snel kon ik de zorgen in mijn hoofd loslaten, mama is op een veilige en geborgen plek. Eenmaal aangekomen in het hospice werden we warm ontvangen. Wat fijn, mama heeft het hier goed dacht ik. Toen we met een lekkere cappuccino aankwamen bij mama haar kamer, lag ze al helemaal gesetteld in bed. Er zaten mensen om haar heen en ze kwam niks te kort, wat een pak van m'n hart. Iedere dag, bij alles wat er gebeuren moest, werd er aan mama gevraagd wat zij prettig vond. En ondanks dat mama niet meer at, vond ze het heerlijk om aan eten te ruiken. Ik mocht gebruik maken van de keuken in het hospice, ik kookte daar de maaltijden welke mama het lekkerste vond ruiken. De andere gasten aten wel eens met mij mee. Het was fijn zo, ik voelde me niet langer meer alleen of verdrietig. Deze weg kon ik bewandelen. En dat deed ik, samen met Het Gasthuis Groningen!
Mijn liefste broertje Henk, Ik zal hem altijd blijven missen, heeft heeft bij mij zo'n raar gevoel achtergelaten hij was 5 jonger dan ik,en Gosen die vorig jaar is overleden was 5 jaar ouder. Als wij drieën bij elkaar waren dolle boel, ik herinner me nog toen hij bij mijn moeder in Westerbork woonde,ik was het huis al uit, maar kwam regelmatig op bezoek. Henk had op zolder een ping-pong tafel staan,wij aan het ping-pongen, ehh niet echt,gegeven moment werd het echt wie de ballen hardste kon slaan. Een gegeven moment waren de ballen bijna op ingedeukt en al, er was nog 1, Henk sloeg de bal zo hard ,dat de bal stuiterde en door het dakraam naar buiten vloog. Ineens hoorden wij onze oom uit Groningen zeggen:"Goh, die duiven leggen wel rare eieren tegenwoordig,ze komen zomaar uit de lucht vallen". Oeps, toen wisten wij gelijk waar de bal gebleven was. Ik naar beneden ojee ,was de bal precies in zijn koffie beland, ik zo van die is van mij. Hij had een witte blouse aan je kunt wel nagaan hoe dat die er uit zag. Later toen hij op zichzelf woonde kwamen we daar ook , was ook een dolle boel , ik heb er nog video opnamen van, ik hoop wel dat ik die in de loop van de tijd weer aankijken kan nu lukt het nog niet. hier zijn ook geen woorden voor te vinden,de laatste keer dat ik hem sprak was op Gosen zijn afscheid. Hij wist dat ik mantelzorger voor man ben,net zo als hij van Jan was, hij vertelde ik kan niet ziek worden ,mag niet, wat moet Jan dan. Maar helaas hij was zieker dan wij allemaal hebben gedacht. Ik had gehoopt dat wij nog een keer bij hem op bezoek konden , maar helaas kan dat niet meer. Wij hadden allebei dezelfde karaktertrekken,daarom ging dat ook altijd goed tussen ons. Ik weet ook dat hij nu op een betere plek is ,waar hij geen pijn en zorgen meer heeft. grtjs Zwaantina Broekema
Bedankt voor de zorg die jullie hebben gegeven aan mijn broer Henk in zijn laatste dagen in april dit jaar. Jullie Gasthuis is een mooie, kleurrijke en knusse omgeving. Fijn dat Henk ook nog is herdacht en er voor hem ook een kaarsje heeft gebrand, afgelopen donderdag.
28 augustus was het alweer een jaar geleden dat wij Trees en ik afscheid hebben genomen van jullie. Die dag heb ik haar naar haar laatste rustplaats gebracht op natuurbegraafplaats Reiderland. Dankbaar en met fijne herinneringen denk ik aan de tijd terug dat wij Trees en ik maar ook onze hond Borr bij jullie hebben mogen verblijven. Nogmaals dank voor ieder van jullie voor de goede zorgen met een lach en een traan denk er nog altijd met een goed gevoel en dankbaarheid aan terug. Liefs Jos Wuijster en Borr
Het Gasthuis Groningen gaf onze zus Trijntje (Tineke) Vos de aandacht en zorg die ze in haar eigen huis niet had kunnen krijgen. Wij hebben bewondering voor de vrijwilligers en Buurtzorg vanwege de zware taak die hun uitvoeren. Een betere plek konden wij voor onze zus niet wensen. Namens de familie, Angel M. Vos.
Dank aan alle lieve mensen werkzaam voor het gasthuis. Mijn man Jan Smits is nadat hij bijna 20 jaar als vrijwilliger werkzaam is geweest bij jullie in het gasthuis ook de laatste 2 weken van zijn leven bij jullie verzorgd. Het was voor hem en mij als een warm bad, hij had het nergens beter kunnen treffen. Voor mij betekende het dat ik weer partner kon zijn en geen zorgtaken meer op mijn nek had. Op deze manier kon ik mij voorbereiden op het naderende eind dat zeer snel kwam. Ook na zijn overlijden op 7 juli j.l. tot de uitvaart zijn jullie een enorme steun voor mij geweest. Ik gun ieder in een soortgelijke situatie zo'n warm bad als het einde van een dierbare nadert. Nogmaals mijn dank en respect voor de wijze waarop jullie dit bijzondere werk doen. Chapeau!!!
Lieve medewerkers van het gasthuis en van buurtzorg, Wat willen we jullie ongelooflijk bedanken voor alle zorg, liefde, geduld, luisterend oor etc. voor Frank (en voor ons). Wat zijn we dankbaar en blij dat Frank zijn laatste weken in Groningen mocht doorbrengen bij jullie. En zo vlakbij ons eigen huis. Hij heeft genoten van al jullie aandacht, de prachtige kamer, de vrijheid, de (nachtelijke) gesprekken. Het voelde zo eigen. Geweldig dat er ook mensen konden blijven slapen. En even in de rolstoel met een vrijwilliger een boodschapje doen in de Coop. Of lekker zelf "rommelen" in de keuken en wat eten klaarmaken. Het kon allemaal. En wat geweldig dat we in de hospice de uitvaartdienst hebben mogen doen. Ondanks al het verdriet was die mooie intieme dienst heel troostend. Nogmaals enorme dank voor alles en ga zo door! Lieve groeten, Jeroen en Liesbeth