Lieve vrijwilligers van het Hospice en professionals van buurtzorg, Vanaf het eerste moment dat Sietske bij jullie kwam, hebben wij gevoeld dat ze met open armen werd ontvangen. Die mooie kamer die ze helemaal zelf mocht inrichten, alles mogen vragen, iedereen mogen ontvangen.
Afgelopen woensdag is onze lieve moeder, vrouw en oma bij jullie binnen gebracht en in deze emotionele rollercoaster waarin onze ergste nachtmerrie werkelijkheid word is er een lichtpuntje in al deze ellende. Het feit dat ze haar laatste dagen/weken in dit bijzondere huis mag doorbrengen geeft ons als familie rust! Wat bijzonder 120 vrijwilligers die in tourbeurten bij haar blijven als wij er even niet kunnen zijn zodat ze nooit alleen is in deze voor haar super eenzame en angstige tijd. Maximaal 5 gasten en altijd minimaal 4 vrijwilligers en niet zomaar vrijwilligers maar vrijwilligers die deze taak op zich nemen uit pure roeping en p***e. Wij als familie voelen hoe gedreven jullie zijn om het jullie gasten ( ook fijn dat ze zo genoemd worden en geen patient) zo goed mogelijk naar het zin te maken en het ze zo comfortabel mogelijk te maken en ook voor ons zijn jullie een grote steun in deze verdrietige tijd. Wij vinden het prachtig wat jullie doen en dat jullie er zijn en het word door ons als familie zeer gewaardeerd! Door jullie omdat we weten dat ze nooit alleen is kunnen wij de rust vinden om niet constant de hele dag aan haar bed te zitten maar ook eens naar huis te gaan om tijd te besteden aan ons eigen gezin. ( ik heb nog 2 kindjes van 2 en 6 jaar die ook hun mama nodig hebben). Ook heel fijn. Een eigen huissleutel zodat je zo naar binnen kunt lopen. Ze had geen betere plek kunnen treffen voor haar laatste levensfase! Ze word behandeld als een koningin en dat is precies wat ze verdiend <3
Al een jaar geleden dat ik met school in het gasthuis heb mogen kijken. Wat voelt het daar bijzonder fijn als je binnen bent. Lieve mensen ga zo door!
Gisteren vrijdag trof ik boeken in de papiercontainer van de flat waar ik woon. Door te snuffelen heb ik diverse boeken meegenomen waaronder; Mevrouw wil versterven! Nu zaterdag ben ik begonnen met lezen lekker in het zonnetje en in 1ruk uitgelezen. 1 ding weet ik zeker, zou het als het nodig is wat ik natuurlijk niet hoop, toch nodig zijn dan is het Gasthuis de plek waar ik zou willen sterven. Wat een toewijding, liefde en vooral je mag sterven zoals jij wil. Een grote pluim voor alle vrijwilligers die er werken
Vandaag zijn wij met onze klas in het Gasthuis geweest. Ik vind het een prachtig huis, en het voelt ook gelijk heel prettig aan. Ik ben blij dat er een gasthuis bestaat in Groningen waar de gasten nog een mooie en fijne periode kunnen verblijven. Heel erg bedankt voor de leerzame ochtend!
Op 20/10/2014 hoorden wij dat onze moeder Greta Jacoba Hooiveld-Hoeksema kanker had en ongeneeslijk ziek was. Dit was een grote schok en het begin van een onzekere periode voor onze familie. Al snel werd duidelijk dat moeder niet lang meer te leven had en dat we moesten uitkijken naar een plek waar moeder haar laatste dagen kon doorbrengen. We waren niet echt bekend met het gasthuis in Groningen maar gelukkig attendeerde Jan Luidens ons op het bestaan. Moeder had initieel enkele bezwaren maar die verdwenen als sneeuw voor de zon toen ze haar kamer zag en kennis maakte met Trudy en Co en de andere vrijwilligers. Wat heeft ze genoten van haar tijd in het hospice, van de gesprekken, van de bezoekjes en van de geweldige verzorging. Het was een hele geruststelling voor ons als haar kinderen dat moeder zo goed werd verzorgd. Haar sterven op 4 januari kwam voor ons maar ook voor de vrijwilligers onverwacht. Graag willen wij iedereen in het hospice bedanken voor de geweldige steun die ze onze moeder en ons als gezin hebben gegeven. Met name Trudy & Co, de buurtzorg, Jan Luidens en het leger van vrijwilligers die continue hebben klaargestaan voor moeder. Wij zijn jullie allen diep dankbaar en bewaren enorme fijne herinneringen aan deze speciale periode. Familie Hooiveld - Groningen
Lieve vrijwilligers, Mijn lieve moeder is 3 weken in het gasthuis geweest. Ik wil jullie allemaal enorm bedanken voor de zorg die mijn moeder heeft gehad!!!! Ik heb warme herinneringen aan het gasthuis en wil jullie nogmaals danken voor alles. Margriet van Gerner-Leutscher
Lieve mensen bedankt voor de goede zorg die jullie hebben gegeven aan mijn lieve vrouw Aaltje Beverwijk en dan met name aan Gonda waar ik persoonlijk heel veel steun aan heb gehad en die ik mis zulke lieve mensen moeten er meer zijn respect en ga door met deze goede dingen dank jullie wel groetjes Douwe.
Hallo lieve mensen van Hospice Gasthuis Groningen, lieve Ed, Liesbeth en Wilhelmien Het is een jaar geleden dat onze lieve Ans Remkes de grens tussen leven en dood is overgestoken. Ik heb een foto van haar huiskamer en heel prominent is daar een boek met de titel; 'Dood is geen einde' - en daar vertrouw ik op. Ans leeft voort! Ik wil jullie nogmaals danken voor jullie liefde en zorg en voor jullie hulp bij Ans grote 'oversteek'. Het was heel bijzonder hartelijk en mooi. Ik weet dat Ans met een glimlach meekeek. Ook ben ik dankbaar voor de hulp die ik heb mogen ontvangen in die emotionele tijd - en hoe mooi dat er een erfenis van lieve mensen is uitgekomen!! Vandaag doen mijn dochter Vea en ik een kleine ceremonie voor haar oma. Nu na een jaar is er veel heling en is de pijn vervangen door liefde. Het is een vol en intensief jaar geweest en een nieuwe mooie tijd heeft zich aangediend! Liefs vanuit Melbourne in lente-bloemen, Mariani Vermeend
Lieve mensen, dit is zo kostbaar! Ik hoop dat jullie nog lang mogelijkheden hebben om te bestaan. Goud waard. katja